De reis naar Bali is gladjes verlopen en om een uurtje of half 3 zaten we lekker aan het zwembad in Lovina.

Het zelfde hotel waar Tim vorig jaar niet meer weg wilde, dus hij was meteen weer vertrouwd.

We hebben de dagen daar over het algemeen relaxend doorgebracht, lekker bij het zwembad in de zon. Het is er nu overigens wel behoorlijk heet.

De eerste avond al raakten we in gesprek met een stel uit Nederland en hun 2 zoons.

Frank, José en Alex en John, en de wereld was weer klein, want zij kwamen uit Bergen, dus we bleken allerlei mensen in elkaars omgeving te kennen.

We hebben heel wat gezellige uurtjes met ze gebabbeld en doorgebracht.

Op vrijdag besloten we om de volgende dag met z'n allen een dagtripje te maken met een gids in de omgeving.

's Morgens om 8.15 vertrokken we met de gids in een bemo naar de plaatselijke markt van zijn dorp.

Een bemo is een soort minibusje, waar achterin 2 bankjes in de lengte zitten, waar je dan op zit. We pasten er precies in met z'n allen.

De markt was leuk en vooral voor Balinese begrippen, schoon. Het was echt een lokale markt met allerlei vlees, groenten en fruit en vooral geen toerist te bekennen, dat maakt het extra leuk.

Na de markt gingen we met de bemo een stukje verder, richting de bergen.Ergens langs de weg werden we gedropt en hup we doken de bossen in.

Eerst hadden we een fikse wandeling heuvel af, door de bossen. Onderweg liet de gids allerlei fruitsoorten en planten zien , die daar groeien. Over smalle, begroeide en ongelijke paadjes bereikten we een kleine rivier. Hier moesten we via stenen springend en stappend doorheen waden. Dat was even opletten geblazen, anders lag je met camera en al erin.

Als je bergafwaarts gaat moet je natuurlijk ook weer de berg op, en dat was best een hele klim.Maar wel de moeite waard.

Boven aangekomen wachtte ons een heel mooi gedeelte van de tocht, met de meest schitterende uitzichten over de sawa's. Ook kwamen we langs huizen/hutten, waar iedereen vriendelijk kwam kijken naar de toeristen, die zo gek waren om zo'n hele tocht te doen.En allemaal zijn ze vriendelijk en blij, als je dan soms ziet wat ze hebben, nog bijna minder dan niks.

Bij de ouders van de gids maakten we een stop en kregen we wat te drinken en te eten.Echt plaatstelijke dis, dus geen cola,maar kokossap rechtstreeks uit de kokosnoot .Speciaal voor onze komst had zijn moeder balinese hapjes gemaakt, kleefrijst met banaan erin en gebakken banaan, allemaal even lekker. Ook lieten ze heel trots hun huis en tuin zien en de dieren. Ze hadden 2 koeien en 4 varkens met nog eens zo'n 8 biggetjes, wat kippen en een haan.

Ook kregen we de keuken te zien, nou dan weet je echt niet wat je ziet. Ze hebben geen koelkast, want dat kunnen ze niet betalen. De keuken is een soort houten hut/schuur, los van het huis, waar het heel donker is.Ik denk dat velen van ons zo'n schuur nog niet eens in hun achtertuin zouden willen hebben. Binnen hadden ze 2 pitten om op te koken, door hout gestookt. Verder geen kastruimte, maar een plank met wat stapels met schalen, pannen en borden. Het was er pikdonker en er was maar een lichtbolletje, gewoon een peertje, meer niet. Boven het fornuis in het dak hingen ook aardig wat spinnenwebben en ik denk dat er af en toe wel eens wat meegebakken wordt. Als het regent moeten ze denk ik ook nog een paraplu erboven houden, want het dak zag er niet echt waterdicht uit.

Na ongeveer een half uur namen we afscheid en vervolgden wij onze tocht.

Wederom een flinke wandeling,nu wel over verharde wegen, door het dorp, en door een prachtig landschap.

Rond 2 uur werden we opgepikt door de bemo en gingen we weer huiswaarts.

In Lovina aangekomen hebben we nog een lekker stuk apfelstrudel gegeten bij de duitse bakker en daarna lekker gezwommen bij het hotel.

De volgende dag was een relaxdag en 's middags hebben Joost en Tim met Frank, Alex en John gevist op zee. Niet met hengels, maar op net zoals de vissers daar met touw. Ze hadden niet zo heel veel gevangen, maar het was wel heel leuk.