Gisteren hebben we weer een rustig aan dagje gehad en hebben we een beetje gefietst door Chiang Mai en omgeving. We hebben een tempeltje bekeken en wat gezwommen.

Vandaag stond er weer wat op het progamma, we gaan bij enkele bergstammen kijken en wat rondtouren met een gids in de omgeving.

We begonnen bij de bergstammen. Het zijn niet de bergstammen, die echt in de bergen leven, maar een dorp min of meer opgezet voor de toeristen, maar dan wel zo, dat je een beetje een indruk krijgt hoe deze volkeren leven. Je ziet in ieder geval hun kleurige kleding en je kunt wat spulletjes van ze kopen. Eigenlijk een beetje commercieel dus, maar ja toch wel leuk om te zien. Tim vond vooral de zogenaamde Karen Longneck tribes het leukst, dat zijn dames met een hele laag ringen om hun nek, soms heel lang. Je kunt het op de foto's zien.

Na de bergstammen zijn we bij een olifantenkamp geweest. Dit kamp heeft ongeveer 70 olifanten en iedere olifant heeft zijn eigen verzorger. De olifanten worden ingezet voor de toeristen, om op te rijden, maar ook om ze te helpen met verzorgen, baden, voeren, etc. Deze olifanten hebben het redelijk goed. Ze worden ongeveer van 10 tot 4 ingezet voor allerlei dingen, maar ze hoeven bijvoorbeeld niet continu rondjes te lopen. Als ze een ronde hebben gedaan, krijgen ze eten en rust. Na 4 uur, gaat het park dicht en mogen de olifanten vrij rond lopen over het terrein en door het bos. Wij hebben er een ronde van een half uur gedaan, wat Joost meer dan genoeg vond, want hij werd door dat geschommel een beetje misselijk. Tim en ik niet,want wij hadden een pilletje tegen wagenziekte op, hahaha. Verder heeft Tim de olifanten gevoerd en hebben we wat rond gekeken.

Na de olifanten hebben we wat gegeten en zijn we naar een dorpje in de omgeving gegaan, waar we wat hebben gewinkeld. Ook hebben we een klein fabriekje bezocht waar ze parasolletjes maken. Leuk om te zien.

Bij terugkomst in het hotel hebben we nog even wat gedronken en daar kreeg ik toch even de schrik van mijn leven. Ik zag vanuit mijn ooghoek iets bewegen bij mijn voet en toen ik keek zag ik dus een enorme zwarte schorpioen daar lopen. Volgens Joost gilde ik niet eens en zei ik heel kalm : hee, een schorpioen, maar ik sprong wel meteen op. Hij was echt heel groot, wel zo'n 10 a 12 centimeter.De eigenaar van het hotel had ook nog nooit zo'n grote gezien. Hebben wij weer, ik heb er nu nog de kriebels van. Volgens het personeel hier een dodelijke soort, volgens een ander hier niet, maar goed, ik zie er liever niet meer zo eentje. We hebben nog wel snel een foto genomen, als bewijs. Het personeel heeft 'm gevangen en in een pot gestopt. Wat ze er mee gaan doen ? Ik hoop dat we in ieder geval nog een beetje slapen vanacht.